چقدر سخته گل آرزوهات رو
تو باغ دیگری ببینی
و هزار بار تو خودت بشکنی
و اونوقت آروم زیر لب بگی
گل من باغچه نو مبارک

چقدر سخته وقتی پشتت بهشه
دونه های اشک گونه هات رو خیس کنه
اما مجبور باشی بخندی
تا نفهمه که هنوزم دوسش داری

چقدر سخته دلت بخواد
سرت رو باز به دیواری تکیه بدی
که یه بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده

چقدر سخته تو چشمای کسی
که تمام عشقت رو دزدید
و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد
زل بزنی و به جای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی
حس کنی که هنوزم دوسش داری

نظرات شما عزیزان:
|