خیلی سخته وقتی منتظرش باشی تا گوشیت زنگ بخوره

تا ببینی اونی که ممنتظرشی اس داده باشه یا زنگ بزنه

بخدا داقون میکنه این انتظار آدمو

من عادت کردم میزارم رو سایلنت و هروقت قایمیکی ی نگاهی به گوشی میندازم

تا شاید اس داده باشه یا زنگیده باشه من متوجه نشدم

اینطوری خودمو گول میزنم

بعضی وقتا هم همینکارو بیرون میرم میکنم و میگم خوب هر 100 قدم

یا رسیدم به فلانجا ی نگاه میندازم با شوق و ذوق میرم،قدمامو تندتر برمیدارم تا سریع گوشیمو نگاه بندازم

ولی وقتی نگاه میکنی باز میبینی........خیلی سخته بخدا.......خیلی.......

(خارج از مطلب:بچها خیلی سخته به یکی از چشات بیشتر اعتماد داشتی باشی ولی اون همش بهت شک داشته باشه و اسم این شکشو بزاره دوست داشتن زیاد)

گفتم دیگه منتظر نیستم ولی نمیدونم چرا حس ی آدمی رو دارم که داره انتظار میکشه...

جای قول و قرارمان امن است،زیر پاهای تو

اولین روز بارانی را به خاطر داری؟ غافلگیر شدیم...چتر نداشتیم ... خندیدیم، دویدیم، و به شالاپ شلوپ های گل آلود عشق ورزیدیم دومین روز بارانی چطور؟ پیش بینی اش را کرده بودی چتر آورده بودی و من غافلگیر شدم... سعی می کردی من خیس نشوم و شانه سمت چپ تو کاملا خیس بود، و سومین روز چطور؟ گفتی سرت درد می کند و حوصله نداری سرما بخوری، چتر را کامل بالای سر خودت گرفتی و شانه راست من کاملا خیس شد! و چند روز پیش را چطور؟ به خاطر داری؟ که با یک چتر اضافه آمدی و مجبور بودیم برای اینکه پین های چتر توی چش و چالمان نرود دو قدم از هم دورتر راه برویم...فردا دیگر برای قدم زدن نمی آیم... تنها برو...

دوستت دارم
و هیچ نیازی نیست
که کسی شمعی روشن کند
در این کوچه‌
که بگوید
این‌جا بارگاهی هست

دوستت دارم
میان این کوچه‌های فرعی
بن بست

دوستت دارم
سرخوشانه
تهی‌دست
ثانیه به ثانیه
لرزان
اصل

در روزهای دیوانه است که شعر زیبا ، زاده می شود ، به یاد دوستت دارم شبهای سپید افتادم:

دوستت دارم

همان قدر که زمین گرد است

به وضوح ماه کامل

درآسمان بی ابر شبانه

به اندازه تمام ستارگان

دوستت دارم

ببخشید

درکلیشه دست و پا می زنم

زبانم به باتلاق لکنت افتاده

هر چند تو می گویی

که زبانم دراز است!

دوستت دارم و

رویَم نمی شود

هر چند تو می گویی

که رویَم زیاد است!

دوستت دارم و

حسودم

به تمام آدمهایی که هرروزمی بینندت

به خیابان انقلاب که دوستش داری

به بغل دستی هایت دراتوبوس

دوستت دارم

همین طور معمولی

که راه می روی ،که هستی

در خیابان

در مترو

در تاریکی سینما

در چیزی خوردن های با عجله

نه عجیب و غریب و ماورایی

ببخشید

اگر ساده دوستت دارم

اگر این شعر ساده است

اگر من ساده ام

اگر ابلهانه دستهایت را باور کردم

دوستت دارم و

زمین گرد است!

....................

دیشب با دوستم رفته بودم رستوان، روبروی تخت ما یه دختر پسر نشسته بودن که پسره پشتش به تخت ما بود، معلوم بود با هم دوست هستن، اتفاقی چشمم به چشم دختره افتاد، قشنگ معلوم بود پسره عاشق دخترست، دختره شروع کرد به آمار دادن، سرمو انداختم پایین، دفعه بعدی تحریک شدم با نگاه بازی کردیم.
خلاصه یه کاغذ برداشتمو به دختره علامت دادم، با نگاهش قبول کرد، بلند شدن، پسره جلو رفت که حساب کنه دختره به تخت ما رسید دستشو دراز کرد کاغذ رو گرفت.
براش نوشته بودم… “خیلی پستی“.

ی مدت بخاطر ی سری داستانا نبودم.............

دوباره برگشتم شاید کسی به وبلاگم سر نزنه

ولی اگرم کسی اومد خوش اومد

روزی که این وبلاگ رو ساختم فقط برای پر کردن اوقات تنهاییم ساختم

الانم میام برای همین..........

دوستتون دارم........

مهدی